Nu weer een wat spannender berichtje, hahah.

Afgelopen dinsdag zijn we met een grote groep van het instituut naar een jazzconcert in de citadel van Damascus geweest. De muziek was op zich wel goed, alleen de zang viel wat tegen. De locatie was geweldig: de oude citadel van de stad. Alleen qua acoustiek is het dan wat lastiger, de duiven in de lucht hebben waarschijnlijk meer gehoord dan wij, hahah. Na afloop zijn we met z'n zessen ijs gaan eten in de suq. Syrisch ijs met pistachenootjes erop. Erg lekker en je krijgt hier vooral ook heel erg veel ijs, hahah. Ik kwam er die avond ook achter dat zo ongeveer heel Syrie weet dat ik toen niet ben opgehaald van het vliegveld. Toen we ijs gingen eten waren we namelijk samen met Kamiran (iemand van het instituut) en 2 vrienden van hem. Kamiran had op zijn facebook gezet dat hij me kwijt was geraakt op het vliegveld. Zijn vrienden, van wie ik de naam niet eens weet hahah, vroegen aan mij of ik degene was die niet was opgehaald. Ehm ja, en hoe weten jullie dat? Nou, staat op zn facebook. Dus ja, zo ben je opeens een beroemdheid in bepaalde kringen in Damascus. Voor het eerst heb ik er ook echt met Kamiran zelf over gesproken en achteraf heb ik toch ook wel medelijden met hem. Hij zei dat ie zich telkens als hij mij zag schuldig voelde. Gelukkig is alles nu weer goed, hij is ook helemaal geen kwaadaardig persoon ofzo, hahah.

Een woensdag zijn we op bezoek geweest op de residentie van de Nederlandse consul in Damascus. Het hele instituut, ook de cursus Arabisch, was uitgenodigd voor een barbeque op de residentie. Op het moment is er geen Nederlandse ambassadeur in Syrie, dus vandaar dat we bij de consul waren uitgenodigd, want anders hadden we natuurlijk een uitnodiging op de ambassade gekregen :P Het eten was erg lekker en de residentie (huis+zwembad+gigantische tuin) was erg mooi. We konden het alleen eerst niet vinden. Het is een grote wijk aan de rand van Damascus met allemaal paleizen waar die ambassadeurs en conculs inwonen. Gigantische tuinen eromheen die je eigenlijk niet kunt zien door de gigantische hekken eromheen, hahaha. Zoals ik al zei: het eten was erg lekker en het was ook erg gezellig. Na afloop zijn we weer met 2 bussen teruggebracht naar Bab Touma in Damascus. Bab Touma is de poort waar we altijd een taxi naar het instituut pakken. Het is een van de grotere poorten waar ook een paar grotere verkeersaders op uitkomen.

Gisteren hebben we het laatste college gehad, nu zijn er alleen nog een paar excursies. Afgelopen woensdag hebben we trouwens een workshop islamitische calligrafie gehad van Jamiel of Jamal, in ieder geval een van de grote kunstenaars. Het was erg leuk, maar toch ook wel lastig. Ik ga nog proberen of ik een metalen calligrafeerpen kan kopen hier. We hebben al wel een houten pen gekregen, maar die moet je op een gegeven moment weer slijpen omdat ie anders niet goed meer is. De Arabische calligrafeerpennen zijn schuinafgesneden, terwijl de pennen die we in Nederland hebben recht zijn. Het schrijft ook wel apart dat.

Morgen ga ik met Roxali, Nelly (van Arabisch) en misschien ook met Kamiran naar Bosra. Dat is ongeveer twee uur rijden met de bus. Ik ben benieuwd. Het schijnt erg mooi te zijn. We gaan gewoon een dag, dus 's avonds weer thuis. Heel veel mensen van het instituut zijn nu naar Beirut om te feesten. Roxali en ik zijn nu alleen thuis en hebben het rijk voor ons alleen. Ook erg lekker. Even bijkomen van alles en even rustig aan doen. Volgende week is het examen en daarna vertrek ik alweer uit Syrie. Ik heb daar nu al een beetje moeite mee. Ik zou hier zo nog een hele tijd kunnen blijven. Maar eerst maar eens naar Bosra morgen!

Groetjes,

Caroline